Pages

Tuesday, April 24, 2012

จากใจนักเขียน


          บล็อกตัวนี้ผมตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อให้เห็นว่า การใช้ภาษาอังกฤษนั้นไมาใช่เรื่องยากเย็นเกินฝึกฝนฝึกใช้อะไรเลย จริงอยู่ว่าตอนแรกๆ ก็จำเป็นต้องมีอาการขลุกขลัก ไปไม่เป็น คิดไม่ออกกันบ้าง เนื่องจากสำเนียงทั้งของเราเองและและผู้ที่เราพูดด้วยนั้นไม่คุ้นหู มีทั้งอาการพูดเร็วไปฟังไม่ทัน ซึ่งสำหรับผู้เขียน ก็ได้คำว่า "I bag your pardon" นี่แหละที่ช่วยชีวิตไว้เสมอ แต่พอลองฝึกฝนไปสักพัก ได้พูดบ่อยๆ สมองเราก็จะสั่งงานได้เองว่าควรจะโต้ตอบว่าอย่างไรให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ต่อจากนั้น ปัญหาที่ว่า "ทำไมเขาถึงตอบมาไม่ตรงกับตัวอย่างที่เราเคยอ่านไว้" จึงหมดไป เพราะอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าภาษาแังกฤษ

หรือภาษาไทย ภาษาไหนๆ ก็ดิ้นได้ทั้งนั้น มุกตลกและลีลาการพูดของแต่ละบุคคลมันนำมาเสนอให้ครบถ้วนได้ไม่หมดจริงๆ แต่พอลองมองอีกมุม นี่ไม่ใช่หรือคือเสน่ห์ของภาษาที่ยังไม่ตาย เราจึงอยากให้คุณฝืนความอาย กล้าท้าทายตัวเองสักตั้ง แล้วออกไปเปิดโลกกว้างด้วยภาษาอังกฤษกันสักตั้งเถอะ